„Zacząłem pisać
mając osiem lat – ni z tego, ni z owego, nie inspirowany niczyim przykładem. Nie
znałem nikogo, kto by pisał; mało tego, znałem niewiele osób, które czytały” - tak
Truman Capote pisze w przedmowie do Muzyki dla kameleonów.
Truman Persons
(Capote jest jego pseudonimem literackim) przyszedł na świat w 1924 roku w
Nowym Orleanie, niejednokrotnie odmalowanym przez pisarza w licznych
opowiadaniach. Dorastał umieszczany u licznej rodziny, miedzy innymi w
Luizjanie, Alabamie i Missisipi. W Monroeville
(Alabama) poznał chłopczycę, Harper lee, o której pisałam przy okazji lektuty
Zabić drozda.
Od dziecka
wytrwale ćwiczył pisanie; w wieku lat siedemnastu publikuje prozę narracyjna w
New Yorkerze, Harper’s Bazaar, Atlantic Monthly. Jego pierwszym sukcesem na dużą skalę była powieść Inne głosy, inne ściany wydana
w 1948, kiedy Capote miał zaledwie 24 lata. Inne głosy są opowieścią na wpół
autobiograficzną, młody chłopak Joel Knox przybywa do tajemniczego Landing by po
śmierci matki zamieszkać z nigdy niewidzianym ojcem. Stara ruina stojąca
samotnie na odludziu ma swoje sekrety, a zamieszkała jest przez rozbitków życiowych,
dziwne indywidua, które mają niebagatelny wpływ na charakter młodzieńca. Capote
dość odważnie wyraża się o swoim homoseksualizmie – piękną apoteozę miłości
wkłada w usta Dolores z opowiadania stryja Randolfa. Capote funduje czytelnikom
prozę ożywczą, jednocześnie o dusznym klimacie, bardzo hermetyczną, niekiedy
groteskową, jednak jest to proza marzycielska jak obraz chłopca z tyłu okładki. Czytaj dalej...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz