Poemat opublikowany na początku XIX wieku.
Wyjątkowo zamieszczę krótkie streszczenie, gdyż nie sądzę, aby należał go do powszechnie znanych (przeczytanych dzieł). Nie był lekturą szkolną, a mało osób zabiera się za czytanie poematów, jeśli nie musi, uważając czytanie poezji za trudniejsze od czytania prozy.
Zabierając się za lekturę obawiałam się, jak sobie poradzę z czytaniem poematu. Okazało się jednak, że podobnie jak z Szekspirem poszło mi nadspodziewanie dobrze. Akcja zainteresowała mnie na tyle, że z przyjemnością śledziłam losy Eugeniusza i Tani, a czytanie wierszem nie nastręczało większych trudności (nawet w przekładzie Leo Belmonta. Znawcy twierdzą, że przekłąd Adama Ważyka jest dużo lepszy).
Rozczarowany światowym życiem dandys, znużony balami i spotkaniami towarzyskimi Oniegin przenosi się na wieś. Tutaj jednak także nie może znaleźć swojego miejsca w życiu i sensu egzystencji. Odrzuca uczucie zakochanej w nim do szaleństwa Tatiany, która w odruchu desperacji wyznaje mu miłość. List Tatiany do Eugeniusza jest chyba najbardziej znanym fragmentem utworu. I najpiękniejszym rodzajem miłosnego wyznania. Eugeniusz odrzuca to uczucie, nie dlatego, że nie darzy Tatiany uczuciem, a dlatego, iż uważa że życie w małżeńskim stadle nie jest życiem, jakiego on pragnie i oczekuje. Oniegin próbuje zaprzyjaźnić się z młodym poetą Leńskim, jednak flirtując z jego narzeczoną (Olgą, siostrą Tani) naraża się na pojedynek. W tymże śmiertelnie rani przyjaciela.
Wyjątkowo zamieszczę krótkie streszczenie, gdyż nie sądzę, aby należał go do powszechnie znanych (przeczytanych dzieł). Nie był lekturą szkolną, a mało osób zabiera się za czytanie poematów, jeśli nie musi, uważając czytanie poezji za trudniejsze od czytania prozy.
Zabierając się za lekturę obawiałam się, jak sobie poradzę z czytaniem poematu. Okazało się jednak, że podobnie jak z Szekspirem poszło mi nadspodziewanie dobrze. Akcja zainteresowała mnie na tyle, że z przyjemnością śledziłam losy Eugeniusza i Tani, a czytanie wierszem nie nastręczało większych trudności (nawet w przekładzie Leo Belmonta. Znawcy twierdzą, że przekłąd Adama Ważyka jest dużo lepszy).
Rozczarowany światowym życiem dandys, znużony balami i spotkaniami towarzyskimi Oniegin przenosi się na wieś. Tutaj jednak także nie może znaleźć swojego miejsca w życiu i sensu egzystencji. Odrzuca uczucie zakochanej w nim do szaleństwa Tatiany, która w odruchu desperacji wyznaje mu miłość. List Tatiany do Eugeniusza jest chyba najbardziej znanym fragmentem utworu. I najpiękniejszym rodzajem miłosnego wyznania. Eugeniusz odrzuca to uczucie, nie dlatego, że nie darzy Tatiany uczuciem, a dlatego, iż uważa że życie w małżeńskim stadle nie jest życiem, jakiego on pragnie i oczekuje. Oniegin próbuje zaprzyjaźnić się z młodym poetą Leńskim, jednak flirtując z jego narzeczoną (Olgą, siostrą Tani) naraża się na pojedynek. W tymże śmiertelnie rani przyjaciela.
Więcej u mnie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz