Maria Kuncewiczowa "Cudzoziemka"

Czas wydarzeń Cudzoziemki ma miejsce w ostatnim dniu życia Róży, kobiety niespełnionej, która czuła się wszędzie niedopasowana. Poznajemy też jednak w sposób niechronologiczny jej wcześniejsze życie. Taka narracja sprawiała, że czułam się, jakbym poznawała Różę w taki sam sposób, w jaki poznaję żywego człowieka. Dlatego też żałuję, że nie udało mi się przeczytać tej książki w ciągu jednego dnia; mogłabym lepiej zrozumieć główną bohaterkę, gdyż to tok jej wspomnień determinuje fabułę.

Główna bohaterka jest irytująca, ale budzi jednocześnie współczucie, jej postać jest bardzo ciekawie skonstruowana. Powieść Kuncewiczowej jest powieścią psychologiczną, w związku z czym dowiadujemy się wiele o stanach emocjonalnych Róży, jak również o wpływie bohaterki na innych. Wpływ ten jest naprawdę duży i – jak można się domyślić – niezbyt pozytywny. Jej rodzina zachowuje się jak zespół znerwicowanych ludzi, których życie kręci się wokół tytułowej cudzoziemki. Nawet jej przemiana (czy prawdziwa, można się zastanawiać) przeraża bliskich.

Lubię powieści psychologiczne, bo nie są jednoznaczne. Niekoniecznie polecam Cudzoziemkę na odpoczynek, gdyż jest niestety równie smutna jak Pani Bovary. Można długo zastanawiać się, czy Róża była po prostu egoistką, czy może skrzywdzoną przez życie kobietą, czy zmieniła się, czy jednak nie… Serdecznie zapraszam wszystkich do lektury; tej książce warto poświęcić chociaż jeden dzień i trochę pomyśleć.

Zapraszam też jeszcze serdeczniej na http://minerwaproject.blogspot.com

Zdjęcie okładki pochodzi z LubimyCzytać