Kobiety
to pierwsza powieść Zofii Nałkowskiej wydana w roku 1906, choć od razu
nie w całości. Autorka przedstawia w niej marzenia i idee, jakimi żyły
kobiety w okresie Młodej Polski. Główną bohaterką jest Janka
Dernowiczówna, która pranie zaznać prawdziwej miłości i szczęścia w
życiu. Pracuje na siebie i waha się pomiędzy kolejnymi adoratorami. Gdy
lato spędza u swojej koleżanki Marty, odrzuca zakochanego w niej
Janusza. Za to wystarczyłoby jedno słowo, aby uległa tajemniczemu i
ziemnemu Rosławskiemu. Ten jednak, nie za bardzo chce jej miłości. Marta
z kolei wiedząc, że będzie zdradzana wychodzi za elegancika i bawidamka
Witolda Imszańskiego. Janka decyduje się na zamieszkanie w domu młodego
małżeństwa i przez kilka lat obserwuje upadek zdrowotny Marty i liczne
zdrady jej męża. Z czasem sama wpada jednak w sidła miłości.
Janka
jest obserwatorka ówczesnych obyczajów. Bierze udział w salonach,
odwiedza i jest przyjmowana o późnej porze. Gna ją do artystycznej
bohemy. Wierzy jednak w wierność i ważne jest dla niej utrzymanie cnoty.
Mimo to, nie stroni od poznawania kobiet uważanych za kokoty. Jak na
owe czasy Janka wydaje się być silną i niezależną kobietą. Jest
inteligentna i ciekawa świata. Pragnie kochać i znaleźć szacunek u
mężczyzny.
Kobieta, dlatego rzadko kocha się w kimś umysłowo niżej od niej stojącym, że chce być kochana za to wszystko, co w niej jest; stąd też owo bezzasadne i niesmaczne dopominanie się, by obok ciała uznano w niej i duszę.(s.134)
Książkę
czyta się z prawdziwą przyjemnością. Znajdziemy w niej kwieciste
zdania, ekspresję, lekkość stylu, nostalgia, filozoficzne podsumowania,
moralne odniesienia. To również świetnie zarysowany obraz epoki. Po za
tym warto nadmienić, że we wstępie można przeczytać, iż Kobiety zawierają liczne wątki autobiograficzne. Bardzo dobra pozycja.
- Kobiety, Zofia Nałkowska, Wydawnictwo: Prószyński i S-ka, Warszawa 2010, stron 224.
Przy najbliższej okazji chętnie sięgnę po tę książkę:)
OdpowiedzUsuńWarto:)
Usuń